Yitik Bir Aşkın Mektubu

Nasıl başlasam, nereden başlasam bilmiyorum.
Çünkü ilk kez bir aşkın mektubunu yazıyorum. Evet, itiraf ediyorum. Senden sonra hiç kimseyi sevmedim, sevemedim! Hiçbir göze sana baktığım gibi bakamadım. Ve hiçbir göz senin gibi bakmadı, bakamadı. Ve ben seni hep şarkılarda aradım, beni kanatan şarkılarda. Şarkılarda aradım kaybolan seni. Seni hiç unutmadım, unutamadım. Çünkü hâlâ yüreğimdeki yarasın. Aklıma düştükçe kanatıyorum seni.
Kanatıyorum bendeki seni. Kanadıkça kanıyorsun. Kanadıkça kanıyorsun. Ve kanadıkça gülüyorsun. Gizli bir haz alıyorsun bundan. Çünkü sen kanadıkça ben ağlıyorum. Senden sonra hiç kimseyi sevmedim, sevemedim! Çünkü hep senin gözlerini aradım. O bakışları… Anlamlı ama tarifsiz… Senin saçlarını aradım.
Bulut kıvırcığı. Kana kana içime çekmesem de kokunu aradım. Sahi, gözlerin eskisi gibi anlamlı ama tarifsiz mi? Saçların bulut kıvırcığı mı hâlâ?
Dudakların, kokun eskisi gibi mi? Ya sevgilin, sevgilin şiirler yazıyor mu sana? Hikâyeler anlatıyor mu hiç? Sahi sevgilin, sevgilin var mı?
Deliler gibi sevdiğin ve uğruna ölümlere gidip geldiğin?
Hatırlarsın, böyle bir yağmurlu günde tanımıştım seni. Ve böyle bir havada tutulmaya başlamıştım sesine. Sen umutsuzluğun şarkılarını söylüyordun. Bense inadına bu şarkılara tutunuyordum. Sen beni kandırıyordun, ben de seni… Oysa sen beni kandırırken, kendini kandırıyordun. Kandırdıkça kanıyordun… Ve bunun farkındaydın, inadına kandırıyordun kendini... Ve kandırdıkça kanıyordun. Senden sonra hiç kimseyi sevmedim, sevemedim!

Çünkü ben hâlâ seni yazıyorum. Hâlâ seni özlüyorum. Yani hâlâ senin bıraktığın gibiyim... Nasıl bırakmıştın beni, hatırlıyor musun? Aslında kapıdan ilk çıkan bendim. Arkamda bırakıp gittiğim şey... O son günü hatırlıyor musun? O son sessiz çığlığımı? Gözlerine, inadına bakışlarımı. İçime akıttığım gözyaşlarımı biliyor musun? Söyle. Eskilerden ne kaldı aklında? Senden sonra hiç kimseyi sevmedim, sevemedim. Çünkü hâlâ sana seni yazıyorum. Sensizliği anlatan şiirler. Özlem yüklü, hasret kokan hikâyeler… Sana yazdığım ilk şiiri hatırlıyor musun? Ya ilk hikâyeyi? Peki, ya hikâyenin sonuna yazdığım notu hatırlıyor musun? Binlerce kez gözlerimle sana “seni seviyorum” deyişlerimi? Unuttun mu yoksa gözlerimi? Sana bakarken alev alev yanışlarını… Ben hiçbirini unutmadım. Her birini ayrı ayrı beynimin bir köşesine yazdım. Sen aklıma düştükçe çıkarıp çıkarıp okuyorum. Her neyse bu mektup çok uzadı. Yıldız yıldız gözlerinden ve o hiç öpmediğim dudaklarından öpüyorum.
Kendine çok ama çok iyi bak. Ha unutmadan, bir türküdeki gibi; sen de mektup yaz. Ama sakın verme kara trene...
Sevgilerimle…

03.04.2001
Adres: Kimsesiz Aşklar Diyarı
Unutulanlar Mahallesi
Sevda Sokağı No: Sıfır